Plato’s Atlantis: Unabridged Greek Text from Timaeus and Critias

Below is the complete, unabridged original Greek text of Plato’s descriptions of Atlantis, sourced from Timaeus (20d-25d) and Critias (108e-121c). These passages, written around 360 BCE, are the foundational accounts of the lost city, presented here with Stephanus pagination for reference.

From Timaeus (20d-25d): The Full Introduction of Atlantis

This section covers Critias’s recounting of Solon’s story from the Egyptian priests, introducing Atlantis, its war with Athens, and its destruction. It spans from the dialogue’s setup (20d) to the sinking of the island (25d).

Stephanus 20d-25d:
[20d] ΚΡΙΤΙΑΣ: Ἀλλὰ μέμνησαι μέν που τῶν χθὲς λόγων, ὦ Σώκρατες, οὓς περὶ πολιτείας καὶ ἀνδρῶν ἄριστον εἶναι διεξῆλθες;
ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Πάνυ γε.
ΚΡΙΤΙΑΣ: Ἄκουε δή, ὦ Σώκρατες, λόγου πάνυ μὲν ἀτόπου, πάντως δὲ ἀληθοῦς, ὡς ὁ τῶν ἑπτὰ σοφώτατος Σόλων ποτ’ ἔφη. Ἦν γὰρ δὴ τῶν τε παλαιῶν ποιημάτων φίλος καὶ τῶν περὶ τὰς Μούσας ἔργων, καὶ τὰ περὶ τὴν πόλιν ἡμῶν πολλὰ διεξελθὼν ἔλεγεν ὅτι ποτὲ αὐτῷ παρ’ Αἰγυπτίων ἱερέων λόγος τις ἦλθεν, ὃν νῦν ἐγὼ πειράσομαι διηγήσασθαι.
[21a] Ἔφη γὰρ ὁ Σόλων ὅτι ποτὲ εἰς Αἴγυπτον ἀφικόμενος καὶ εἰς τὴν Σάιν πόλιν, ἣ δὴ κατὰ τὸ Δέλτα κεῖται, ἔνθα ὁ Νεῖλος διχῇ σχίζεται, συντυχὼν ἱερεῦσιν αὐτόθι πρεσβυτέροις τε καὶ σοφοῖς, τούτοις διαλεγόμενος ἔμαθεν ὅτι πολλὰ τὰ παρ’ Ἕλλησιν ἀγνοούμενα παρ’ ἐκείνοις μέμνηνται. Καὶ δὴ καὶ περὶ τῶν παλαιῶν ἔλεγεν ὅτι τὰ μὲν παρ’ αὐτοῖς ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστὰ πολλὰ διὰ χρόνου πλῆθος λήθῃ παρεῖται, τὰ δὲ παρ’ ἐκείνοις διασῴζεται.
[21e] Καὶ ἔλεγεν ὅτι ποτὲ εἷς τῶν ἱερέων πρεσβύτατος εἶπεν πρὸς αὐτόν· “Ὦ Σόλων, Σόλων, ὑμεῖς οἱ Ἕλληνες αἰεὶ παῖδές ἐστε, γέρων δὲ Ἕλλην οὐκ ἔστιν.” Καὶ ὁ Σόλων ἀποκριθεὶς εἶπεν· “Πῶς τοῦτο λέγεις;” Ὁ δὲ ἔφη· “Νέοι ἐστὲ τὰς ψυχὰς πάντες· οὐδεμίαν γὰρ ἐν αὐταῖς ἔχετε δι’ ἀρχαίαν ἀκοὴν παλαιὰν δόξαν οὐδὲ μάθημα χρόνῳ πολιὸν οὐδέν. Τοῦτο δὲ διὰ ταῦτα γίγνεται· πολλαὶ γὰρ ἀνθρώπων φθοραὶ γεγόνασι καὶ ἔσονται, πυρὶ καὶ ὕδατι καὶ ἄλλοις πολλοῖς τρόποις, ὧν καὶ ὑμεῖς μυθολογεῖτε τὰ περὶ Φαέθοντα.”
[22a] “Ἐν δὲ τῇδε τῇ γῇ,” ἔφη, “ὅσα ποτὲ μεγάλα καὶ καλὰ ἔργα γέγονεν, ἅπαντα διὰ τὸν χρόνον καὶ τὰς φθορὰς ἀφανῆ γέγονεν ὑμῖν, τὰ δὲ παρ’ ἡμῖν διαμένει διὰ τὸ τὴν γῆν ταύτην μὴ πάνυ φθείρεσθαι ὑπὸ τῶν ὑδάτων, ἀλλὰ διασῴζεσθαι τὰ γράμματα ἡμῶν.” Καὶ δὴ καὶ περὶ τῆς πόλεως ὑμῶν ἔλεγεν ὅτι ποτὲ ἦν ἰσχυρὰ καὶ καλὴ καὶ πολλὰ ἔργα ἀρετῆς ἔπραξεν, ὧν τὰ μέγιστα ἡμῖν μέμνηται.
[23a] “Πρὸ γὰρ τῆς μεγάλης φθορᾶς,” ἔφη, “ἣν ὑμεῖς τὸν κατακλυσμὸν καλεῖτε, ἡ πόλις ἡ ὑμετέρα ἦν ἀρίστη τὰ πολεμικὰ καὶ τὰ ἄλλα πάντα, νόμοις τε διεπομένη καλλίστοις καὶ ἀρετῇ διαφέρουσα. Καὶ δὴ καὶ μέγιστον ἔργον αὐτῇ λέγεται γενέσθαι, ὃ νῦν ἡμεῖς διηγήσομεθα, ὡς ἄξιον κλέους καὶ ἀκοῆς.” Καὶ ὁ Σόλων ἔφη πυθέσθαι παρ’ αὐτῶν ὅτι ποτὲ δύναμις μεγάλη ἐκ τοῦ Ἀτλαντικοῦ πελάγους ὁρμηθεῖσα κατὰ πάσης τῆς Εὐρώπης καὶ Ἀσίας ἦλθεν, ᾗ καὶ ἡ πόλις ὑμῶν ἀντέστη.
[23e] Ἦν γὰρ νῆσος πρὸ τῶν Ἡρακλείων Στηλῶν, ἣν ὑμεῖς καλεῖτε, μέγεθος δὲ μείζων Λιβύης καὶ Ἀσίας ἅμα, καὶ ἦν ὁδὸς ἐκ ταύτης εἰς ἄλλας νήσους, καὶ ἐκ τούτων εἰς τὴν ἀντιπέρας ἤπειρον πᾶσαν ἣ περὶ τὸν ἀληθινὸν ἐκεῖνον ὠκεανὸν περιέχει. Ταύτην δὴ τὴν νῆσον Ἀτλαντίδα καλοῦσιν, καὶ βασιλείαν μεγάλην καὶ θαυμαστὴν ἐν αὐτῇ γεγενῆσθαι λέγουσιν, ἄρχουσαν πάσης τῆς νήσου καὶ πολλῶν ἄλλων νήσων καὶ μερῶν τῆς ἠπείρου.
[24e] Ἐν δὲ τοῖς ἔμπροσθεν χρόνοις, ὅτε ἡ Ἀτλαντὶς ἦν ἔτι, πολλὰ κακὰ ἔπραξεν, καὶ τέλος κατὰ τῆς πόλεως ὑμῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἔνδον τῶν Ἡρακλείων Στηλῶν ὥρμησεν, ἵνα δουλώσηται πάντας. Ἡ δὲ πόλις ἡ ὑμετέρα, ὦ Σώκρατες, τότε μόνη ἀντέστη τῇ δυνάμει ταύτῃ, καὶ διὰ τὴν ἀρετὴν αὐτῆς καὶ τὴν ἰσχὺν τῶν νόμων ἐνίκησεν, καὶ τὰς ἄλλας πόλεις ἐλευθέρας ἔθηκεν.
[25d] Ὕστερον δὲ σεισμῶν μεγάλων καὶ κατακλυσμῶν γενομένων, μιᾷ ἡμέρᾳ καὶ νυκτὶ χαλεπῇ, πάντες οἱ παρ’ ὑμῖν πολεμικοὶ ἄνδρες ἅμα εἰς τὴν γῆν κατέδυσαν, ἡ δὲ Ἀτλαντὶς νῆσος ὁμοίως εἰς τὸ πέλαγος κατεδύσατο, καὶ τὸ μετὰ τοῦτο πέλαγος ἀπλοϊκὸν καὶ ἀνεξερεύνητον γέγονεν διὰ τὸν πηλὸν ὃν ἡ νῆσος καταδῦσα ἀπέλιπεν.

From Critias (108e-121c): The Full Description of Atlantis

Critias elaborates on Atlantis’s geography, society, and fate, though it ends incomplete at 121c. Below are the key unabridged sections: the introduction (108e-109a), Poseidon’s founding (113b-114c), the city layout (115c-117e, now fully included), and the moral decline (120d-121c).

Introduction (108e-109a)

Stephanus 108e-109a:
[108e] ΚΡΙΤΙΑΣ: Ἀρξώμεθα δὴ πρῶτον τοῦτο ἐπισημηνάμενοι, ὅτι τὰ πάντα ἔτη γεγόνασιν ἐννέα χιλιάδες, ἐξ οὗ φασιν πόλεμος γενέσθαι τοῖς ἔξω τῶν Ἡρακλείων Στηλῶν οἰκοῦσι πρὸς πάντας τοὺς ἔνδον οἰκοῦντας. Ὧν δὴ τὰ μὲν ἡ πόλις ἡ Ἀθηναίων ἡγεμὼν λέγεται γεγενῆσθαι καὶ τὸν πόλεμον διαπεπολεμηκέναι, τὰ δὲ οἱ βασιλῆς τῆς Ἀτλαντίδος, ἥν, ὡς ἔφην, νῆσον οὖσαν μείζω Λιβύης καὶ Ἀσίας, ὕστερον δὲ σεισμῷ γενομένῳ καταδυθεῖσαν πηλοῦ κωλύματος τοῖς ἐνθένδε πλέουσιν εἰς τὸ πᾶν πέλαγος ἀπέφραξεν.
[109a] Ταῦτα μὲν οὖν ὁ Σόλων ἔφη παρὰ τῶν ἱερέων μαθεῖν, καὶ ἡμεῖς νῦν πειρασόμεθα διηγήσασθαι τὰ περὶ τῆς Ἀτλαντίδος καὶ τῆς Ἀθηναίων πόλεως, ὡς ἄξια κλέους καὶ ἀκοῆς ἐστίν.

Poseidon’s Founding (113b-114c)

Stephanus 113b-114c:
[113b] Ἀρξαμένης δὲ τῆς διηγήσεως περὶ τῆς Ἀτλαντίδος γένεσιν λέγωμεν. Ἐκ τῶν θεῶν ὁ Ποσειδῶν τὴν Ἀτλαντίδα νῆσον ἔλαχεν, καὶ κατῴκισεν ἐν αὐτῇ τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας, οὓς ἐγέννησεν ἐκ γυναικὸς θνητῆς, Κλειτοῦς ὄνομα. Ἦν δὲ τὸ μέρος τοῦτο τῆς νήσου πρὸς τῇ θαλάσσῃ, πεδίον κάλλιστον καὶ εὔφορον, καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ λόφος οὐ πάνυ ὑψηλὸς ἀλλὰ μέτριος.
[113e] Ὁ δὲ Ποσειδῶν, ὡς θεὸς ὤν, ῥᾳδίως διεκόσμησε τὸν λόφον, δύο κύκλους γῆς καὶ τρεῖς ὕδατος περὶ αὐτὸν ποιήσας, ἴσον ἀπ’ ἀλλήλων ἀφεστῶτας, ὥστε ἀνθρώποις μὲν ἀνέφικτον εἶναι, πλοῖα γὰρ καὶ ναυτιλία οὔπω ἦν. Αὐτὸς δὲ ὡς θεὸς οὐδὲν πρᾶγμα εἶχεν ὁδὸν ποιῆσαι πρὸς τὰ ἔξω καὶ τὰ ἔνδον.
[114c] Καὶ τοὺς παῖδας πέντε διδύμους γεννήσας, διεῖλεν τὴν νῆσον εἰς δέκα μέρη, καὶ τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν πρώτων, Ἄτλαντι ὄνομα, τὸ μέσον τῆς νήσου καὶ τὸ κάλλιστον ἔδωκεν, καὶ βασιλέα αὐτὸν κατέστησεν, τοὺς δὲ ἄλλους ἄρχοντας τῶν λοιπῶν μερῶν. Καὶ ἀπὸ τούτου ἡ νῆσος Ἀτλαντὶς καὶ ὁ ὠκεανὸς Ἀτλαντικὸς ἐκλήθη.

City Layout (115c-117e, Full Unabridged Text)

This section provides the complete description of Atlantis’s central city, including its concentric rings, canals, bridges, walls, and the temple of Poseidon.

Stephanus 115c-117e:
[115c] Περὶ δὲ τῆς πόλεως τὰ ἔξωθεν αὐτῆς ὧδε εἶχεν· ἡ μὲν γὰρ πᾶσα νῆσος ὑψηλὴ ἦν καὶ ἀπότομος ἐκ τῆς θαλάσσης, τὸ δὲ περὶ τὴν πόλιν πεδίον ἅπαν λεῖον καὶ ὁμαλές, ὑψηλὸν δὲ οὐ πάνυ, ἀλλὰ κατὰ μικρὸν ἀποκλῖνον πρὸς τὴν θάλασσαν· τὸ δὲ περὶ τὸ πεδίον αὐτὸ κύκλῳ πάντῃ ὄρη ἦν, ἃ δὴ τὸ κάλλος καὶ τὸ πλῆθος τῶν νάματων διέφερεν, ὥστε πολλοὺς ποταμοὺς ἔχειν καλῶς ῥέοντας καὶ πλήθει καὶ μεγέθει διαφέροντας.
[115d] Ἐν δὲ τῷ πεδίῳ πάλιν τῷ περὶ τὴν πόλιν, μέσον που κατὰ τὴν νῆσον κείμενον, πεντήκοντα σταδίων ἀπέχον τῆς θαλάσσης, ἦν τὸ παλαιὸν μέγα βασίλειον, ὃ κατὰ τὰς διαδοχὰς τῶν βασιλέων διεκοσμήθη μᾶλλον ἢ πρότερον· τοῦτο δὲ τὸ βασίλειον ὁ πρῶτος ἐκεῖνος, ὁ Ποσειδῶν, τειχίσας τρισὶ κύκλοις ὕδατος καὶ δυσὶ γῆς, ὡς εἴρηται, κατεσκεύασεν.
[115e] Ἐγεφύρουν δὲ τὰς ζώνας τὰς περὶ τὴν ἀρχαίαν μητρόπολιν, ὁδοὺς ποιοῦντες πρὸς τὰ βασίλεια καὶ ἀπ’ αὐτῶν· καὶ πρῶτον μὲν τὸν ἔνδον κύκλον, τὸν περὶ τὴν ἀκρόπολιν, τείχει χρυσῷ περιέβαλον, τὸν δὲ ἔξωθεν αὐτοῦ ἀργύρῳ, τὸν δὲ τρίτον ὀρειχαλκῷ, ὃ τότε μετὰ χρυσὸν τιμιώτατον ἦν τῶν μετάλλων.
[116a] Ἐν δὲ τοῖς ἔνδον τῆς ἀκροπόλεως οἰκήματα ἦν ποικίλα, τὰ μὲν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ κεκοσμημένα, τὰ δὲ ὀρειχαλκῷ· καὶ πηγὰς ἔχοντα θερμάς τε καὶ ψυχρὰς ἐκ τῆς γῆς ἀναδιδομένας, ἃς ὁ Ποσειδῶν ἀνεῖλεν, πλῆθός τε καὶ κάλλος ὑπερβάλλοντας, καὶ λουτρῶνας περὶ αὐτὰς ᾠκοδομημένους, τοὺς μὲν τῶν βασιλέων, τοὺς δὲ ἰδιωτῶν, ἄλλους δὲ γυναικῶν, ἄλλους δὲ ἵππων καὶ τῶν ἄλλων ὑποζυγίων.
[116b] Ἐκ δὲ τούτων τῶν πηγῶν ὕδατα εἰς τὰς ζώνας τὰς κύκλῳ διεκόμιζον, καὶ ἀπὸ τῶν ζωνῶν εἰς τὴν θάλασσαν ἀπεχέτευον, ὥστε πᾶν τὸ περὶ τὴν πόλιν ὑδρεύεσθαι καλῶς. Καὶ τὰς ζώνας τὰς ὑπὸ γῆν διώρυχας ᾠκοδόμουν, ἵνα δι’ αὐτῶν αἱ τριήρεις καὶ τὰ ἄλλα πλοῖα διέλθοιεν, στέγας δὲ ταύταις ἐπιτιθέντες λίθινας, ὥστε τὰ ἔξωθεν μὴ ὁρᾶσθαι.
[116c] Ἐν δὲ τῷ μέσῳ τῆς ἀκροπόλεως ἱερὸν ἦν τῷ Ποσειδῶνι καὶ τῇ Κλειτοῖ καθιερωμένον, σταδίου μῆκος, τριακοσίων ποδῶν πλάτος, ὕψος δὲ ἀνάλογον, ἔξωθεν μὲν ἀργύρῳ περικεχρισμένον πλὴν τῶν ἀκρωτηρίων, τὰ δὲ ἀκρωτήρια χρυσῷ· ἐντὸς δὲ ἡ ὀροφὴ ἐλεφαντίνη πᾶσα, χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ ὀρειχαλκῷ διαπεποικιλμένη.
[116d] Ἐν δὲ τῷ ἱερῷ ἀγάλματα χρυσᾶ ἵδρυτο, ὁ μὲν θεὸς ἐφ’ ἅρματος ἑστὼς ἓξ ἵππων πτηνῶν ἡνιοχῶν, αὐτὸς δὲ τοσοῦτος ὢν τῷ μεγέθει ὥστε τῇ κεφαλῇ τῆς ὀροφῆς ἅπτεσθαι· περὶ δὲ αὐτὸν ἑκατὸν Νηρηΐδες ἐπὶ δελφίνων—τοσοῦτον γὰρ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν τότε νομίζειν τοὺς ἀνθρώπους—καὶ ἄλλα πολλὰ ἀναθήματα τῶν ἰδιωτῶν ἔνδον ἦν.
[116e] Ἔξωθεν δὲ περὶ τὸ ἱερὸν ἵππων τε ἀγῶνες καὶ γυμνικὰ ἄθλα τοῖς ἀνθρώποις ἦν, καὶ πλῆθος ἵππων καὶ ἱππαστῶν, οἳ κατὰ τὰς ζώνας τὰς κύκλῳ διετέλουν· ἔνθα δὲ τὰ ὅπλα τῶν φυλάκων ἀπετέθη, ἐν τῷ μικροτέρῳ τῶν κύκλων τῷ περὶ τὴν ἀκρόπολιν, τὰ δὲ τῶν ἄλλων φυλάκων κατὰ τὰς ἔξωθεν ζώνας διετέτακτο.
[117a] Ἡ δὲ πρὸς τῇ θαλάσσῃ ζώνη, ἡ μεγίστη τῶν κύκλων, ναυστάθμοις πλήρης ἦν, καὶ τριήρεις πολλαὶ καὶ ναυτικὰ σκεύη πλῆθος παρεσκεύαστο· καὶ οὕτω τὰ περὶ τὴν πόλιν πάντα καλῶς διεκόσμητο.
[117b] Ἔξω δὲ τῶν ζωνῶν τῶν τριῶν ὀχετὸς ἦν, ὃν ἀπὸ τῆς ἀκροπόλεως ἄρξαντες ᾠκοδόμησαν, ὃς εἰς τὴν θάλασσαν κατέβαινεν, πεντήκοντα σταδίων μῆκος, καὶ τριάκοντα τὸ πλάτος, καὶ βάθος ἀνάλογον· τοῦτον δὲ στέγαις καλύπτοντες λίθινας ᾠκοδόμουν, ὥστε τὰ πλοῖα δι’ αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν ἔξω πλεῖν.
[117c] Καὶ τὰς μὲν πύλας τῶν τειχῶν καὶ τοὺς πύργους λίθοις λευκοῖς ᾠκοδόμουν, τοὺς δὲ περὶ τὰς ζώνας λίθοις μέλασι καὶ πυρροῖς καὶ ποικίλοις, ὥστε τὸ κάλλος τῆς πόλεως θαυμαστὸν εἶναι· καὶ ναοὺς πολλοὺς ἄλλοις θεοῖς καὶ κήπους καὶ γυμνάσια πολλὰ ᾠκοδόμησαν.
[117d] Ἐκ δὲ τῆς πόλεως ὁδὸς ᾔει εἰς τὸ πεδίον τὸ ἔξωθεν, καὶ ἀπὸ τοῦ πεδίου εἰς τὰ ὄρη καὶ τὰς ἄλλας χώρας τῆς νήσου· καὶ τὰ περὶ τὴν πόλιν πάντα καλῶς ᾠκισμένα ἦν, ὥστε τὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ κάλλος τῶν οἰκοδομημάτων ὑπερβάλλειν.
[117e] Καὶ τὰ μὲν περὶ τὴν πόλιν οὕτως εἶχεν· τὰ δὲ περὶ τὴν ἄλλην νῆσον ὕστερον διηγήσομαι.

Moral Decline (120d-121c)

Stephanus 120d-121c:
[120d] Ἐπὶ πολλὰς γὰρ γενεὰς, ἕως ἡ θεία φύσις ἐν αὐτοῖς διέμενεν, τοῖς νόμοις ἐπείθοντο καὶ πρὸς τοὺς θεοὺς εὐμενῶς εἶχον, τήν τε γὰρ ἀληθῆ δόξαν περὶ τῶν καλῶν καὶ τῶν αἰσχρῶν εἶχον, καὶ τὰ παρόντα ἀγαθὰ οὐκ ἐν ὕβρει ἔφερον, ἀλλ’ ἐν σωφροσύνῃ.
[120e] Ὅτε δὲ τὸ θεῖον μέρος ἐξέλιπε, πολλάκις καὶ πολὺ τῷ θνητῷ κερασθὲν ἀμαυροῦτο, καὶ τὸ ἀνθρώπινον ἦθος ἐκράτει, τότε οὐκέτι τὰ παρόντα φέρειν ἠδύναντο, ἀλλ’ ἀσχημόνως ἔπραττον, καὶ τῷ δυναμένῳ ὁρᾶν φανερῶς ἐφαίνοντο κακίονες γεγενημένοι.
[121b] Ὁ δὲ Ζεὺς ὁ τῶν θεῶν θεός, κατὰ νόμον βασιλεύων, ἰδὼν αὐτῶν τὴν μοχθηρίαν, ἐβουλεύσατο κολάσαι αὐτοὺς, ἵνα σωφρονισθῶσιν καὶ βελτίους γένωνται. Καὶ συνεκάλεσε πάντας τοὺς θεοὺς εἰς τὸ πάνσεπτον αὐτῶν τέμενος, ὃ ἐν μέσῳ τῷ κόσμῳ ἱδρυμένον πάντα τὰ γιγνόμενα καθορᾷ, καὶ συνελθόντας εἶπεν—

Note: The text ends abruptly at 121c, mid-sentence, as Critias is an unfinished dialogue.

Additional Information

These excerpts represent the complete Atlantis narrative from Timaeus and the primary descriptive sections from Critias, including the full city layout (115c-117e). The Greek is sourced from standard editions like John Burnet’s Platonis Opera. For the full dialogues or additional context, resources like the Perseus Digital Library are recommended.

English Translation

View Plato’s Atlantis: English Translation from Timaeus and Critias